zaterdag 3 augustus 2024
De eerste dag van de vakantie. Eindelijk! We hadden er lang naar uitgekeken. De dag begon al vroeg, want we hadden afgesproken om half vier bij Arjan en Maron te zijn om vervolgens om kwart voor vier te vertrekken. ’s Morgens dus hè. Dus eigenlijk in de nacht. Of eigenlijk…het was gewoon diep in de nacht. Donker was het. Maar niet heel koud. Dat scheelde wel.
De auto was de avond ervoor al ingepakt en de fietsen waren achterop gezet. ’s Morgens alleen een bak water over je hoofd, tandenborstel door de mond en gáán. Het was heerlijk rustig. We kwamen nog wat jeugdigen tegen die net thuiskwamen van het stappen, of nog geen zin hadden om naar huis te gaan. We hebben het zelf ook meegemaakt. We worden oud.
Bij vertrek zou ik rijden, later zou Gerben het overnemen en dan zouden we wel zien hoe het loopt. In de andere auto nam Jasmin plaats achter het stuur. Om 4 uur vertrokken we dan echt. De kilometerstand was op dat moment 146.009. Iets voor Gorinchem hadden we de eerste stop. Dit was van tevoren afgesproken om even te overleggen of we nou via Antwerpen zouden rijden, of toch misschien via Zeeland. Het was zwarte zaterdag, dus we waren er bang voor dat het wel eens tegen zou kunnen vallen. Het viel mee. We kozen voor Antwerpen. De dames wilden nog even plassen bij de pomp, maar die bleek gesloten.
Snel de auto weer in. Gerben reed, ikzelf ging achterin, kijken of ik nog wat kon slapen. Het kon niet bleek achteraf, maar het was het proberen waard. Al snel zagen we een tankstation dat wel geopend was en konden de dames toch even naar het toilet. Om 6.23 uur reden we België in. 7.47 uur reden we er weer uit. Frankrijk in. Onderweg wel wat last van files gehad, maar het viel eigenlijk wel mee. Het viel wel op dat autorijden niet echt goed wordt beheerst door veel Fransen. Maar ja, als Ocon en Gasly ook den zijn wat je als land hebt, kun je zoiets ook eigenlijk wel verwachten.
Om 15.00 reden we het erf van het prachtige huis uit ergens achttienhonderd nogwat op. Beatrice, de eigenaresse, stond al klaar om ons te verwelkomen en ons een korte rondleiding door het huis te geven. We wachtten nog even met het uitpakken van de auto’s, want het zal je niet verbazen dat het regende.
De wifi was (en is op het moment van schrijven) niet best, dus dat wordt behelpen. Zeker voor de jeugd die mee is (wat klinkt dat oud….) Na het uitpakken ploften we alle zes moe van de reis op de bank. TV aan. Maar ja… onze kennis van de Franse taal gaat nou niet echt heel veel verder dan mayonaise, etalage en portemonnee, dus zochten we iets wat we wel konden volgen. Het werden de olympische spelen. Gelukkig zijn die fransen niet zo heel erg chauvinistisch. Of ja, toch wel. Alle sporten waar ze wonnen kwamen uitgebreid voorbij. Andere sporten niet gezien. Het mocht de pret niet drukken. De teamfinale van het judo bijvoorbeeld was erg leuk om met elkaar te kijken. De één was voor Frankrijk, en de andere ook. Eigenlijk gaven de meesten aan voor Frankrijk te zijn. Voor het sportieve element was ik dan maar voor Japan. Frankrijk won. Gefeliciteerd. Ik had het kunnen weten, want het werd uitgezonden op de Franse tv.
Er moest nog iets gegeten worden, maar omdat we al wat kaas en worst bij de TV hadden genuttigd, besloten we alleen wat soep met wat stokbrood (dat mag ik nu nog zeggen, want het kwam mee uit Nederland) gegeten. Na het eten werd het droog en brak het zonnetje nog even door. Er werd die vroege avond nog een spelletje gedaan, wat info over de omgeving gezocht in het huisje, wat gedoucht, nog wat gedronken hier en daar en toen lekker op tijd naar bed.
Het was een lange dag, maar de sfeer is prima!