donderdag 8 augustus
Mooie titel niet? Daar heb ik wel even over nagedacht. Zal vast een hoop kliks opleveren. Of niet. Maakt me ook niet uit. Een paar gingen naar de D-Day experience en een paar niet. Maar voordat ik verder ga met dit blog, moet ik eerst even mijn excuses aanbieden aan de vaste lezers, die met smacht hebben zitten wachten op een nieuw stukje tekst van mijn hand. Het kwam namelijk zo, het werd een paar dagen laat. Te laat om nog te gaan zitten schrijven. Maar ik had beloofd een blog bij te houden, dus ik ga toch maar weer aan de slag. Diep graven in mijn geheugen, dat wel, maar ik hoop toch met wat hulp alles weer tot een leuk geheel te maken. Daar gaat ie dan….
D-Day Experience
De titel verraad het al een beetje: deze dag waren we niet in zijn geheel samen. De afgelopen 5 dagen zijn we elke dag op pad geweest en niet iedereen had zin om er weer op uit te gaan. Dus bleven Maron, Monique en Gerben thuis en stapten Arjan, Jasmin en Walter in de auto om een museum te bezoeken. Want in deze contreien heeft zich in juni 1944 de slag om Normandië afgespeeld. Het begon met D-Day en daar is hier nog heel veel van te zien. Bunkers en musea, daar zijn er hier genoeg van. Dit is niet negatief bedoeld, maar het is wel een feit.
In elk dorpje waar je doorheen rijdt zie je wel Amerikaanse, Engelse, Canadese en Franse vlaggetjes. Hoewel ze er natuurlijk genoeg aan verdienen, wil ik graag geloven dat ze het doen om de herinnering aan hen die vochten voor onze vrijheid levendig te houden. En met die instelling zijn we dan ook naar Purple Heart Lane gereden, in Carentan Les Marias. (Het eerste dorpje in Normandië dat door de geallieerden werd bevrijd. Daar was Dead Man’s Corner en de D-Day Experience.
Dead Man’s Corner
Als eerste keken we even binnen in het huis op Dead Man’s Corner. Nu moet ik even uitleggen waarom een hoek ergens in Frankrijk Dead Man’s Corner heet.
Vanaf 6 juni 1944 werd er hevig gevochten in Normandië. Bij het dorpje Saint-Côme-du-Mont botsen de paratroepers van de geallieerden met de Duitsers. Vooral de kruising op de weg naar Saint-Côme-du-Mont werd zwaarbevochten. De Amerikanen wachtten daar op tankondersteuning om de strijd voort te zetten. Die kwam op 8 juni 1944. Maar de eerste tank die het kruispunt opreed, werd onder vuur genomen door een Duitse granaatwerper.
De Amerikaanse tank werd bij die aanval uitgeschakeld. Volgens het plaatselijk museum werd de bestuurder van de tank daarbij half uit zijn voertuig geslingerd. Het lichaam van de luitenant hing nog dagen half uit het tankwrak. Sinds dat moment heet de kruising bij de geallieerden ‘the corner with the dead man in the tank’, later afgekort tot ‘Dead Man’s Corner’.
Een luguber verhaal dus. Je zag er gelukkig niets meer van. Er stond nog wel een (replica van een) Sherman tank bij het huis. In het huis zelf was een museum ingericht met Duitse spullen uit de oorlog. Het gebouw was ook een hoofdkwartier van de Duitse paratroepers voordat het werd ingenomen door de geallieerden. Veel Duitse spullen uit die tijd waren in dit museum tentoongesteld. Het was er krap, warm en druk, maar toch interessant.
D-Day Experience
Na het bezoek aan het Dead Man’s Corner museum hadden we nog tijd over tot de 3-D film (onderdeel van de experience) dus liepen we op ons gemakje door het museum en de souvenirwinkel. De 3-D film vond ik persoonlijk erg gaaf. Het was mooi gemaakt en je kreeg een goed beeld van wat er zoal gebeurd was, aan de hand van 2 verhalen. Het maakte diepe indruk op mij in ieder geval. Daarna moesten we nog weer wat tijd ‘doden’ dus gingen we wat drinken bij de auto.
Flight Simulator
Daarna gingen we naar het laatste onderdeel van de D-Day Experience: de simulator. We kwamen terecht in Engeland in 1944. We waren paratroupers die in afwachting waren van het moment dat we zouden vertrekken naar Normandië. In een 3-d hologram werd ons verteld wat we meenamen in onze parachutesprong, waar het voor diende en wat er we ermee moesten doen. Aan het eind van de uitleg werd ons verteld dat het moment was aangebroken om te vertrekken. We werden een C47 vliegtuig ingeleid waar we plaats moesten nemen op een bank. Gordels om en het vliegtuig vertrok.
Ze hadden het mooi gemaakt. De vliegtuigmotoren brulden erover, zodat je elkaar amper kon verstaan. Je zat te schudden in het vliegtuig en de raampjes waren vervangen door beeldschermen, zodat het net was alsof je echt vloog. Door de ‘raampjes’ zag je het vliegveld en je zag ook de andere vliegtuigen opstijgen. Ons was al verteld dat we de laatste paratroepers waren: de laatsten die zouden springen, dus er zou vast al een ‘ontvangstcomité’ klaarstaan. Het was geen vlekkeloze vlucht en het eindigde ermee dat we werden geraakt door het afweergeschut van de Duitsers en een noodlanding moesten maken. Gelukkig kon iedereen het vliegtuig ongedeerd verlaten. Met een ervaring rijker gingen we daarna weer naar huis.
Hieronder nog een paar foto’s die in het museum genomen zijn:
In Lithaire hadden de thuisblijvers wat beter weer verwacht, want hoewel er een zonnetje door de weerdiensten was beloofd, werd het bewolkt en viel er af en toe zelf wat regen. Dat was een beetje jammer natuurlijk.
BBQ
Gelukkig was het rond etenstijd droog, zodat de door ons geplande barbecue gewoon doorgang kon vinden. Het werd (weer) een gezellige avond! En die parasols stonden er heus niet omdat het tijdens het eten toch weer begon te regenen! (zie foto hieronder)
