zondag 11 augustus 2024
De negende dag werd weer een strand dag. Evenals dag 3 en dag 8. Het strand van Arromanches is onderdeel van de invasiestranden van juni 1944. Het staat bekend om de restanten van de kunstmatig aangelegde havens, waar tot op heden nog restanten van zijn te zien. Alleen daarom al stond dit strand op mijn ’to do lijstje’. Vandaag werd het nuttige met het aangename gecombineerd: we zouden een lekker dagje strand en zee hebben, terwijl we ook nog wat geschiedenis zouden opsnuiven.
Het was ongeveer een uur rijden vanaf ons vakantiehuis in Lithaire. Eenmaal aangekomen bleek dat wij niet de enigen waren die die dag hadden bedacht naar Arromanches te gaan. Het was lang zoeken naar een parkeerplek. Niet dat het strand nou echt hutje mutje vol lag, maar er waren gewoon niet veel parkeerplekken. Tenzij je een camper had, dan wel. Maar ja, die hadden wij niet, dus parkeerden we uiteindelijk maar ergens langs een weg, vlak voor een ‘niet parkeren’ verkeersbord. We gingen er vanuit dat hier in Frankrijk dezelfde regels golden als in Nederland: achter het bord begint de niet-parkeren zone.
De dag zag er voor een groot deel hetzelfde uit als dag 8, met dát verschil dat het nu harder waaide en het strand iets schoner was. Minder drek. Ook was het op dit strand een stuk drukker dan gisteren. Verder werd er weer gelezen, gelegen dan wel gezeten, in de zon of onder een parasolletje en veel om ons heen gekeken. Doordat het zo druk was, was de kans op het vinden van mooie schelpen een stuk kleiner geworden. Er werd eigenlijk niet eens naar schelpen gezocht. Door ons dan in ieder geval. Voor foto’s van ons op het strand verwijs ik dus graag naar gisteren, die hadden we genoeg. En zee en zand lijkt veel op elkaar, dus waarom nieuwe foto’s posten?
Arjan en ik besloten weer een wandeling te gaan maken. We hadden in de verte een mooie klif gezien en we zouden die kant oplopen en wel zien waar we uit zouden komen. Eenmaal het strand af was de wind niet meer voelbaar en liep de temperatuur snel op. Net als het voetpad. We liepen omhoog een heuvel op en daar boven op die heuvel was een mooi uitzichtpunt gecreëerd. Ook was daar nog wat kunst te zien waarin soldaten werden uitgebeeld. Bovendien stond er nog een kanon en was er een onderdeel te zien van de voormalige kunstmatige haven. Best wel weer indrukwekkend, ook om de (restanten van de) betonnen bakken die de haven vormden in het water te zien liggen. Je had daar een schitterend uitzicht over Gold Beach. Zie ook de foto’s onder dit blog.
Terwijl wij aan het wandelen waren kregen we wat appjes dat er een restaurantje was gereserveerd voor 19.00 uur. En dat was maar goed ook, want had Monique dat niet gedaan, hadden we waarschijnlijk weer niet in de omgeving kunnen eten. We bestelden pizza en lieten het ons weer prima smaken! Na het dessert gingen we weer richting Lithaire, waar we rond 22.00 uur of zo (kan iets later geweest zijn, ik weet het niet meer precies) weer aankwamen. Daarna nog even een wijntje of iets anders gedronken en rond middernacht was het al weer bedtijd. De dagen vliegen voorbij. Goed teken!
Hieronder nog wat foto’s van Arromanches
